Orpg|| Lauren & Tessa

Christabella Maria Martinez

Ik heb een beetje een nare droom en begin even wat onregelmatig adem te halen.
In mijn droom pak ik iemands arm stevig vast.
Opeens voel ik iemand me weer wat meer tegen zich aantrekken, eerst probeer ik me los te krijgen maar al snel zit ik weer in een rustigere slaap.

Alice April Anderson

Ik ga aan het bed van Enrique staan. "Ik moet straks naar school. Maar jij moet rustig blijven of ze gaan je kalmeringsmiddelen geven. Ik beloof dat ik terug kom, hoor. Ik zal als ik tijd heb eventueel even bellen." Ik pak zijn hand vast en geef er een kneepje in. De paniek is al van zijn gezicht te lezen. Ik geef hem voorzichtig een kus.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zet even een kleine glimlach op "ik wou dat ik ook weer uit dit bed kon en kon dansen.. Vandaag zouden de eerste opnames zijn" zeg ik dan een beetje treurig, ik had er zo ontzettend veel zin in.

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Opeens schrik ik nu toch echt wakker, alleen helemaal overeind schieten kan ik niet want ik word door iets tegen gehouden.
Waar was ik ook alweer ?! Ik kijk om me heen en merk dan al snel dat ik in de kamer van Austin ben en dat ik dus tegengehouden word door Austins armen die om me heen geslagen liggen.
Snel probeer ik rond te kijken in de kamer naar een wekker of een klok of iets, uiteindelijk valt mijn oog op een klok die ergens aan de muur hangt.
''Sh*t ! '' roep ik dan geschrokken als ik de tijd zie, school was al een tijdje begonnen nu.
Toen ik merkte dat ik Austins armen niet los zou krijgen probeerde ik me met moeite om te draaien in zijn armen.
'' Austin.. Austin wakker worden '' begon ik maar door te fluisteren zodat hij niet al te erg wakker zou schrikken, toen ik merkte dat dat niet zou werken riep ik hem maar '' Austin ! ''
Ik hoorde hem zachtjes wat mompelen, en hij drukte me wat steviger tegen zich aan waardoor hij wat adem uit mijn lichaam perste.
'' Austin .. Austin ! '' probeerde ik half ademloos te roepen '' je verstikt me half ! ''
Ik zucht eventjes, opeens hoor ik de telefoon beneden gaan.. dat zou school waarschijnlijk zijn met de vraag waar we blijven.
'' Austin.. wakker worden, er staan allemaal borden gevuld met je favoriete ontbijt en een kop thee ! '' probeerde ik vervolgens maar terwijl ik me een beetje ongemakkelijk begon te voelen dat ik zo dicht tegen Austin aangedrukt lag.

Alice April Anderson

Wiskunde... En Bella en Austin zijn er niet. Waar zouden die twee toch uithangen? De bel gaat. Langzaam sta ik op en pak mijn tas. Ik loop de gang op en Emily komt enthousiast aangerend. "Alice! Vanavond mag je spelen op dat concert!" zegt ze enthousiast. Dat ook nog... Ik was het helemaal vergeten. Ik zet een glimlach op. "Ja! Ik ben echt enthousiast!" zeg ik vrolijk. We lopen richting de pianoles en gaan alvast op onze plaatsen zitten.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht even en probeer wat overeind te gaan zitten, een diepe frons verschijnt er op mijn gezicht.
Waarom kon ik nou gewoon niets meer herinneren ?! Diegene die me dit aan had gedaan moest boeten en niet alleen dat ik voelde me gewoon niet lekker bij het idee dat er iets kon gebeuren met mijn vrienden, familie of Alice.. Alice..
Door het nadenken over wie dit had gedaan was even Alice uit mijn hoofd verdwenen.
Ze zou toch wel terugkomen ? Ik voelde even de paniek wat toenemen, snel schudde ik mijn hoofd.
Misschien moest ik nog maar even gaan proberen te slapen, wie weet dat ik me daarna ook weer wat herinner.. of misschien dat ik er wat over droom.

Austin Miller

"Thee?" zeg ik opgewekt en spring recht. "Waar? Waar? Waar?" zeg ik hyper en stuiter de kamer rond. Bella kijkt mij aan, ze heeft een blos op haar wangen. Ze wendt haar hoofd af. Even haal ik een wenkbrauw op en schud dan mijn hoofd. "We moeten naar school!" zegt ze uiteindelijk. Ik geef de klok een snelle blik en zie dat school al lang bezig is. "Kom op, haast je!" grijns ik en grijp een t-shirt uit mijn kast. Ik trek het shirt aan en grijp dan nog een broek. Gauw verwissel ik mijn comfy joggingbroek voor een short en draai mij dan naar Bella. "Ik ben klaar, ik zie je beneden." ik fluit een deuntje van een bekend nummer terwijl ik nog eens langs de badkamer passeer. Ik gooi wat gel in mijn haar en loop dan de trappen af. In de keuken maak ik twee boterhammen, één voor Bella en de ander voor mijzelf.

Christabella Maria Martinez

Snel loop ik mijn kamer in waar ik maar een outfit uit mijn kast trek.
Snel loop ik de badkamer in waar ik mijn haar los gooi en snel alleen maar een laagje mascara aanbreng op mijn wimpers, en snel een beetje lipgloss op doe.
Dan ren ik snel naar beneden toe waar Austin al voor de deur staat met mijn tas in zijn handen '' broodjes zitten er al in '' zegt hij dan.
'' Dankjewel '' antwoord ik.
Snel lopen we de deur uit richting school '' je krijgt straks tijdens de pauze wel thee van me, maar dat was het enigste waarmee ik je dacht wakker te kunnen maken '' lach ik dan maar zacht.

Alice April Anderson

Ik wacht aan de gymzaal, maar de leerkracht vertikt het om op te dagen. Uiteindelijk komt er een andere docent en zegt dat de lessen gym wegvallen. Dan kan ik nog eens naar Enrique gaan! Ik loop naar mijn kluisje, prop mijn spullen erin en loop naar buiten. Plots wordt mijn arm vastgegrepen en word ik naar de kant getrokken. "Jason!" roep ik geschrokken. "Waarom beantwoord je mijn oproepen niet?" Ik rol met mijn ogen. "Ik ga naar Enrique nu. Ik ben gehaast." ik probeer mij los te trekken, maar hij drukt harder. Ik laat een pijnlijk gezicht uitstralen en hij lost onmiddellijk. Ik draai mij om en ga er gauw vandoor.
Uiteindelijk kom ik aan bij het ziekenhuis na een rit van 10 minuten. Ik loop naar de kamer van Enrique. Voor ik de deur wil opendoen, merk ik enkele blauwe plekken van de greep van Jason net.
Hopelijk ziet Enrique deze niet... Ik loop naar binnen en word verwelkomd door een grote glimlach. Ik sla mijn armen om Enrique en nestel mij tegen hem aan. "Gym viel weg." zeg ik en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas.

Enrique Emanuel Salvador

Ik glimlach even en trek Alice even wat dichter tegen me aan.
Ik wrijf even wat over haar arm heen en op een bepaald punt trekt ze haar arm even weg alsof ze pijn heeft.
Als ik geschrokken opkijk zie ik nog net een vlaag van de blauwe plekken die op haar arm zit.
'' Hoe kom je aan die blauwe plekken ? '' vraag ik bezorgd, ik probeer haar hand vast te pakken om haar arm vervolgens wat meer naar me toe te trekken om beter naar de blauwe plekken te kunnen kijken.

Austin Miller

"Daar houd ik je aan, mevrouwtje." zeg ik op een strenge toon. Dan grijns ik en sla een arm om Bella haar schouder. We komen aan aan de gymzaal en er staat niemand. "Oke, zo te zien is gym uitgevallen. Heb ik mij voor niks gehaast." Ik trek een pruillip. "Dan wil ik nu die thee van jou"' en voor Bella wat kan zeggen, trek ik haar mee naar de kantine. "Thee!" roep ik enthousiast zoals een klein kind dat kan doen.

Christabella Maria Martinez

Ik begin te lachen '' twee thee alstublieft '' zeg ik dan met een vriendelijke glimlach tegen de vrouw achter de balie.
'' Wil je er ook nog wat te ontbijten bij ? '' vraag ik dan nog aan Austin.
Uiteindelijk bestel ik er nog wat ontbijt bij en reken het af.
Ik bedank de vrouw vriendelijk en neem het plateau aan, we lopen er even mee naar een tafeltje.
'' Eetsmakelijk ! En geniet van je thee '' zeg ik dan met een glimlach.

Alice April Anderson

Ik laat mijn geschrokken blik niet zien. "Waarschijnlijk weer lomp geweest." probeer ik het weg te lachen. Ik geef Enrique enkele kusjes en nestel mij nog meer tegen hem aan. Voorzichtig pak ik zijn hand vast en al gauw komt er een warm gevoel uit na enige concentratie. Ik voel de pijn in mijn lichaam binnensijpelen. Hij moet veel pijn hebben. Ik begin wat in elkaar te krimpen van de pijn, gauw laat ik zijn hand los. Ik laat mijn blik afdwalen naar de stoel in de kamer en vestig er mijn aandacht op zodat ik de pijn vergeet. Al snel verlaat de pijn mijn lichaam weer.
"Vanaf als je beter bent, gaan we op reis. Naar Malibu en neem ik je mee naar mijn huis. Daar kunnen we dan genieten van de rust." zeg ik met een glimlach om enerzijds het onderwerp te veranderen en anderzijds de stilte te vullen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik glimlach heel eventjes naar Alice, maar al snel verandert mijn blik toch weer in een bezorgde frons.
Ik speel wat met Alice haar vingers '' je weet toch als er wat is gebeurd dat je het me altijd kan vertellen, ik kan het best aan hoor '' het laatste zeg ik met een kleine glimlach om er toch een beetje een grapje aan te maken.

Austin Miller

"Dankjewel!" grijns ik en neem onmiddellijk een slok van mijn thee. "Niet zo goed als de traditionele, Engelse thee, maar het kan ermee door." Ik zak wat onderuit en neem een hap van mijn eten. "Hmmm..." glipt mijn mond uit van gelukzaligheid.

Christabella Maria Martinez

Ik schud lachend mijn hoofd, vervolgens neem ik zelf ook maar een hap van mijn ontbijt.. wat een heerlijkheid ik had inmiddels zo'n honger en was al bang dat ik tot de pauze moest wachten.
Ik gaap eventjes en rek me er even iets bij uit, zo lang had ik nog nooit uitgeslapen dus ik was behoorlijk uitgerust.
Als ik mijn thee oppak sluit ik mijn handen er even stevig omheen en neem een slokje.
Buiten schijnt het zonnetje heerlijk, ik kijk er even met een glimlach naar .. een beetje jammer dat we met dit prachtige weer op school moeten zitten.
Ik beweeg eventjes wat mee op de muziek die ik licht ergens op de achtergrond te horen is, als ik opeens bedenk dat ik nog eten heb kijk ik weer naar mijn bord.
Ik heb het gevoel dat er iemand naar me zit te kijken, ik kijk op en zie dat Austin me aankijkt '' Wat ? '' zeg ik lachend.

Alice April Anderson

"Ja dat weet ik, en er is niks gebeurd." ik zeg een glimlach op. Als ik Enrique vertel dat Jason dit heeft gedaan, gaat hij weer bezorgd worden en een paniekaanval krijgen ofzo. Dat vermijd ik liever. "Die radartjes van je werken precies nogal." Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Enrique aan. Ik laat een lachje horen en leg dan mijn hoofd weer tegen zijn borstkas.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht eventjes onhoorbaar, ik sla mijn armen wat steviger om Alice heen.
Kon ik maar mijn gedachtes weer naar boven halen over wat er was gebeurd en wie het had gedaan, waarom reageerde ik zo toen Jason mijn ziekenhuiskamer in kwam lopen .. zou hij er wat mee te maken hebben gehad ?
Ik wreef even wat in mijn ogen.

Austin Miller

"Je hebt wat op je neus." grijns ik. Bella bloost en haalt het kruimeltje van haar neus. Ik neem nog een hap.
"Hey Austin!" hoor ik plots achter mij. Het is Justin, ik draai mij om en grijns. "Joo makker!" begroet ik hem. "Heb je zin om vanavond naar mijn feestje te komen? Vanaf 20u welkom." Ik word enthousiast. Ik heb al een tijdje zin om weer te feesten. "Tuurlijk!" zeg ik blij. "Je kan die meid van je meenemen." Hij zegt het op een toon zodat Bella het niet kan horen. Hij maakt wel een klein gebaar naar haar. "We zullen wel zien." grijns ik. Ik zeg hem nog gedag en hij loopt weg.

Christabella Maria Martinez

De jongen gaf nog even een knikje naar me en een knipoog als gedag, ik gebaarde ook een dag terug.
Mijn thee had ik inmiddels al op, nu nog de laatste hapjes van mijn ontbijt.
Uiteindelijk zijn we allebei klaar met eten, we besluiten maar even in de kantine te blijven zitten.
'' Hoe is het eigenlijk in Engeland ? Hoe zijn de mensen daar ? '' vraag ik dan opeens met een glimlach aan Austin, een van mijn vele spontane misschien wat stomme vragen die wel eens in mijn hoofd op kwamen zetten.

Alice April Anderson

Plots krijg ik allerlei steken in mijn hoofd. Ik grijp naar mijn hoofd en spring recht. 'Alice, ga naar een verlaten plaats' hoor ik in mijn hoofd. "Alice!" hoor ik Enrique in paniek roepen. Ik kijk hem even aan en ren het ziekenhuis uit. Mijn hele lichaam begint te trillen. Ik loop naar een verlaten plaatsje en Lydia komt aangesneld. Ik val op de grond. "Rustig, Alice, rustig!" ik adem snel in en uit. "Wat gebeurt er?" schreeuw ik. "Je bent aan het transformeren in een coyote! Je moet je kalm houden!" Ik raak nog meer in paniek en mijn angst neemt het van mij over. Het volgende moment wordt het zwart voor mijn ogen en daarna sta ik op 4 poten op de grond.
Ik trek onmiddellijk mijn lip op en grom diep. "Alice, rustig!" Het meisje kijkt bezorgd. Ik draai mij om en snel weg.

Enrique Emanuel Salvador

"Alice ? Alice ?! .." Roep ik in paniek, de paniek neemt steeds meer toe ik word wat kortademig en de monitor waar ik aan zit begint te piepen.
Al snel komen er een aantal dokters binnen gesneld "waar is Alice ?!" Roep ik nog voordat het wazig word voor mijn ogen.

Austin Miller

"Engeland is geweldig! De mensen ook! Nou ja, sommigen zijn asociaal maar dat is overal zo. Oke, soms is het weer er niet al te best, maar dat neem ik er graag bij. Het is er geweldig om er te leven gewoon!" zeg ik enthousiast. Ik neem nog een hap van mijn eten.

Christabella Maria Martinez

Ik moet glimlachen door Austins enthousiasme " misschien ga ik er ooit wel eens heen, ik ben nog nooit buiten Spanje geweest en nouja nu Amerika dan " zeg ik uiteindelijk maar.
"Het klinkt in ieder geval als een leuk land " vervolg ik nog.

Alice April Anderson

Ik ren de straat op en word uit het niets geraakt door een auto. Het was maar een lichte koap, maar met genoeg kracht zodat ik aan de kant vlieg. Ik piep het uit en kramp in elkaar. Een meisje komt aangerend en tilt mij op.
Het volgende moment bevinden we ons in een verlaten huis. Het meisje legt mij op een tafel. Ik wil mij verzetten en tegenspartelen, maar ze houdt mij stil.

Enrique Emanuel Salvador

Ik hoor vaag nog enkele stemmen om me heen, ik kan me niet bewegen.
"Waar is dat meisje nou plots heen ? Het ging zo goed waarom gebeurt dit weer .." Hoor ik vaag op de achtergrond.

Austin Miller

"Dat moet je écht doen! En anders duw ik je in zo een vliegtuig dan heb je geen keus!" Ik glimlach en neem de laatste hap van mijn eten. Ik hoor in de verte het bekende deuntje van Bruno Mars "Just the way you are". Ik begin luidop en enthousiast mee te zingen. Ik spring recht en maak enkele dansbewegingen.

Christabella Maria Martinez

Ik moet lachen om Austin en ga dan zelf ook staan om mee te dansen, in de verte zie ik de kantine vrouw maar wat verbaasd kijken waardoor ik een beetje moet giechelen.
Uiteindelijk loopt het nummer af, ik klap voor Austin '' Bravo '' zeg ik dan waarop Austin een paar buigingen maakt.
Ik schud lachend mijn hoofd.

Alice April Anderson

Zacht gekreun komt uit mijn bek. "Rustig, Alice." Ik kijk het meisje kwaad aan. Ik spring recht en mijn ogen worden een lichtblauwe kleur. Het meisje slaagt in paniek en rent de kamer uit. Het begint hard te waaien in de kamer en de deuren wapperen. Ik ontbloot mijn tanden en ren achter het meisje aan. Ze staat buiten het huis vastberaden mij op te wachten, haar handen voor haar uit. "Dan maar op een andere manier..." Ik voel allerlei steken van pijn door mij heen vliegen, steeds erger wordend. Maar ik ben sterker dan haar, ik sta terug op en ze zakt langzaam aan op de grond. "Alice, stop!" Ze kijkt mij met smekende ogen aan.
Op dat moment komt mijn menselijke beetje terug naar boven. Als ik bij Lydia ben, ga ik naast haar zitten, mijn kop tegen haar schouder. "Alice toch..." ze geeft mij een aai.